ხორუმი

ხორუმი, საბრძოლო ხასიათის ეს ცეკვა, საწყისს აჭარის რეგიონიდან იღებს. თავდაპირველად მას მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი ასრულებდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში შემსრულებელთა რაოდენობა გაიზარდა და ხორუმის თანამედროვე ვარიანტში, ოცდაათიდან ორმოცამდე მოცეკვავეს შეუძლია მონაწილეობის მიღება. მიუხედავად იმისა, რომ მოცეკვავეთა შემადგენლობა შეიცვალა, თავად ცეკვის სტილი პირვანდელი და უცვლელი დარჩა. ცეკვა იწყება რამდენიმე მოცეკვავის სცენაზე შემოსვლით, ისინი განასახიერებენ მეომრებს, რომლებიც ბრძოლის წინ დიდი სიფრთხილით ზვერავენ საომარ ტერიტორიას. შემდგომ ამისა კი სცენაზე ლაშქრის დანარჩენ წევრებსაც უხმობენ. ეს ცეკვა მაყურებელს ერთდროულად გადმოსცემს: ძიების, ბრძოლისა და მტერზე გამარჯვების სიხარულით გამოწვეულ განცდას. ხორუმი ცეკვაში განსახიერებული სიმბოლოა, ქართველ მებრძოლთა ვაჟკაცობისა და დიდებულებისა.

              

                ტრადიციული წესები:

1) ცეკვა “ხორუმს” ასრულებენ მხოლოდ მამაკაცები;

2)  შემსრულებელთა რაოდენობა აუცილებლად კენტი უნდა იყოს;

3)  “ხორუმის” თავში დგას “ხორუმის” თავი – წინამძღოლი.

4)  წინამძღოლს შეიძლება ხელში ბაღდადი ეჭიროს.

5)  წინამძღოლი ნიშანს იძლევა ბაღდადის აქნევ–დაქნევით.

6) ცეკვა “ხორუმი” სრულდება დოლის ან ჭიპონის თანხლებით, თუმცა ხალხური გადმოცემით, იგი სიმღერის თანხლებითაც სრულდება.